Drukuj
Kategoria: Niedziele i święta ruchome

Samule i Heli

2. Niedziela zwykła

14 stycznia 2024 roku

Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: "Oto jestem". Pobiegł do Helego, mówiąc mu: "Oto jestem: przecież mnie wołałeś". Heli odrzekł: "Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać".


Modlitwy mszalne

Kolekta

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, † wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, * spełnia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Prefacje na niedziele zwykłe (nr 28 – 35)

[29] Misterium zbawienia

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On bowiem litując się nad grzesznymi ludźmi, * narodził się z Maryi Dziewicy, * przez swoją mękę na krzyżu * wybawił nas od śmierci wiecznej, * a zmartwychwstając, dał nam wiekuiste życie.
Dlatego z Aniołami i Archaniołami * i z wszystkimi chórami niebios, * głosimy Twoją chwałę, * razem z nimi wołając: Święty, Święty, Święty…

Modlitwa po Komunii

Panie, nasz Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości † i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, * których posiliłeś tym samym Chlebem eucharystycznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Czytania Liturgii słowa, rok A

15.01.2023

I czytanie * Iz 49, 3. 5-6

Sługa Pański światłością całej ziemi

Pan rzekł do mnie: "Tyś sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię". Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. I mówił: "To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi".

Psalm responsoryjny * Ps 40(39), 2. 4. 7-10

Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę

Z nadzieją czekałem na Pana, †
a On się pochylił nade mną *
i wysłuchał mego wołania.
Włożył mi w usta pieśń nową, *
śpiew dla naszego Boga.

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
ale otworzyłeś mi uszy.
Nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: "Oto przychodzę.

W zwoju księgi jest o mnie napisane: †
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje prawo mieszka w moim sercu".
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu *
i nie powściągałem warg moich, o czym Ty wiesz, Panie.

II czytanie * 1 Kor 1, 1-3

Paweł apostołem Jezusa Chrystusa

Paweł, z woli Bożej powołany na apostoła Jezusa Chrystusa, i Sostenes, brat, do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego Pana. Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa.

Aklamacja przed Ewangelią * J 1, 14. 12b

Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Wszystkim, którzy Je przyjęli, dało moc,
aby się stali dziećmi Bożymi.

Chrzest Pański

Ewangelia * J 1, 29-34

Duch Święty spoczął na Jezusie

Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: «Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi".
Jan dał takie świadectwo: "Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: «Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym». Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym".

Komentarze liturgiczne

Święty Jan Chrzciciel zapowiada chrzest inny niż zanurzenie w Jordanie. Zapowiada sakrament chrztu świętego.
Ludzie nieraz gorszą się, kiedy dziecko w czasie chrztu krzyczy wniebogłosy.
Może to święty niepokój, przeczucie tego, czym jest odpowiedzialność ochrzczonych.
Tylu ludzi oddało swoje życie za to, że zostali ochrzczeni. Ilu mamy męczenników, których lwy pożarły, których torturowano, mordowano dlatego, że bronili chrztu.
Być ochrzczonym to być tym, przez którego Pan Jezus chce przyjść na świat.

ks. Jan Twardowski, Wszędy pełno Ciebie, s. 18.


Czytania Liturgii słowa, rok B

14.01.2024

Samule i Heli

I czytanie * 1 Sm 3, 3b-10. 19

Powołanie Samuela

Samuel spał w przybytku Pana, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. Wtedy Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: "Oto jestem". Pobiegł do Helego, mówiąc mu: "Oto jestem: przecież mnie wołałeś". Heli odrzekł: "Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać". Położył się zatem spać.
Lecz Pan powtórzył wołanie: "Samuelu!" Wstał Samuel i pobiegł do Helego, mówiąc: "Oto jestem: przecież mnie wołałeś". Odrzekł mu: "Nie wołałem cię, synu. Wróć i połóż się spać". Samuel bowiem jeszcze nie znał Pana, a słowo Pana nie było mu jeszcze objawione.
I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie: "Samuelu!". Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: "Oto jestem: przecież mnie wołałeś". Heli spostrzegł się, że to Pan woła chłopca. Rzekł więc Heli do Samuela: "Idź spać. Gdyby jednak kto cię wołał, odpowiedz: «Mów, Panie, bo sługa Twój słucha»". Odszedł Samuel i położył się spać na swoim miejscu.
Przybył Pan i stanąwszy zawołał jak poprzednim razem: "Samuelu, Samuelu!" Samuel odpowiedział: "Mów, bo sługa Twój słucha". Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię.

Psalm responsoryjny * Ps 40(39), 2. 4. 7-10

Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę

Z nadzieją czekałem na Pana, †
a On się pochylił nade mną *
i wysłuchał mego wołania.
Włożył mi w usta pieśń nową, *
śpiew dla naszego Boga.

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
ale otworzyłeś mi uszy.
Nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: "Oto przychodzę.

W zwoju księgi jest o mnie napisane: †
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje prawo mieszka w moim sercu".
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu *
i nie powściągałem warg moich, o czym Ty wiesz, Panie.

II czytanie * 1 Kor 6, 13c-15a. 17-20

Wasze ciała są członkami Chrystusa

Bracia: Ciało nie jest dla rozpusty, ale dla Pana, a Pan dla ciała. Bóg zaś i Pana wskrzesił, i nas również swą mocą wskrzesił z martwych. Czyż nie wiecie, że wasze ciała są członkami Chrystusa? Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem. Strzeżcie się rozpusty; wszelki grzech popełniony przez człowieka jest na zewnątrz ciała; kto zaś grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy. Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!

Aklamacja przed Ewangelią * J 1, 41. 17b

Znaleźliśmy Mesjasza, to znaczy Chrystusa,
łaska i prawda przyszły przez Niego.

Ewangelia * J 1, 35-42

Powołanie pierwszych uczniów

Jan stał z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: Oto Baranek Boży. Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.

Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: Czego szukacie? Oni powiedzieli do Niego: Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz? Odpowiedział im: Chodźcie, a zobaczycie. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.

Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: Znaleźliśmy Mesjasza – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.

A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas – to znaczy: Piotr.

Komentarze liturgiczne

Do Jezusa
Skoro Andrzej dowiedział się nad Jordanem o Jezusie, od razu odszukał swego brata Szymona i powiedział mu: "Znaleźliśmy Mesjasza". Przyprowadził go natychmiast do Jezusa.
Najczęściej dowiadujemy się o Bogu od ludzi - od rodziców, księdza, przyjaciół czy od autorów książek.
Czasem Bóg bezpośrednio wkracza w życie człowieka. Tak było w życiu świętego Pawła.
Jeśli Bóg jest nam bliski, potrafimy Go innym przybliżyć.
Jak wielka odpowiedzialność ciąży na każdym z nas, wierzących. Czy prowadzimy kogoś do Pana Jezusa?

ks. Jan Twardowski, Wszędy pełno Ciebie, s. 93.

Papież Paweł VI powiedział kiedyś, że dzisiejszy świat nie chce słuchać nauczycieli, ale będzie słuchał świadków. Do bycia świadkiem powołani są nie tylko księża, ale wszyscy chrześcijanie. Nie można mówić o prawdziwej wierze u tego, kto nie ma pragnienia dzielenia się nią z innymi. Jan Chrzciciel ujrzał Pana i dał świadectwo o Nim - mówi Ewangelista. Jeśli i my naprawdę widzimy Pana oczami wiary, to będziemy o Nim świadczyć w życiu codziennym.

ks.T.Bieliński, "Oremus", 1-2/1999, s. 66.


Czytania Liturgii słowa, rok C

16.01.2022

I czytanie * Iz 62, 1-5

Jeruzalem odnajduje swojego Oblubieńca

Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia.

Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana oznaczą. Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie "Porzucona", o krainie twej już nie powiedzą "Spustoszona". Raczej cię nazwą "Moje w niej upodobanie", a krainę twoją "Poślubiona". Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża.

Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje.

Psalm responsoryjny * Ps 96(95), 1-3. 7-10

Pośród narodów głoście chwałę Pana

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.

Oddajcie Panu, rodziny narodów, *
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu, *
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.

Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku, *
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

II czytanie * 1 Kor 12, 4-11

Różne dary Ducha Świętego

Bracia: Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkim. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.

Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.

Aklamacja przed Ewangelią * 2 Tes 2, 14

Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

Giotto, Wesele w Kanie Galilejskiej

Ewangelia * J 2, 1-12

Pierwszy cud Jezusa w Kanie

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi da Niego: "Nie mają już wina". Jezus Jej odpowiedział: "Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?" Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie".

Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: "Napełnijcie stągwie wodą". I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: "Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu". Oni zaś zanieśli.

A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodego i powiedział do niego: "Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory".

Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni.

Komentarze liturgiczne

Zaufać
Przecież Jezus na weselu w Kanie był nieznanym jeszcze cudotwórcą. Jeszcze nie uczynił żadnego cudu.
Dlaczego słudzy spełniali polecenie nie znanego człowieka, nie gospodarza ani pana młodego?
Gdyby Jezus polecił wypełnić stągwie wodą po cudzie wskrzeszenia Łazarza, można by zrozumie gorliwość sług.
Dźwigali wiadro po wiadrze - chociaż to, co czynili, mogło się wydawać bez sensu. Przecież nie zapalił się dach nad zakochanymi, nie trzeba było gasić pożaru, a obmyć rytualnych dokonywano przed ucztą.
Myślę, że modlitwa Matki Bożej torowała drogę cudom. Zwróciła się Ona do Jezusa ze słowami: "Wina nie mają".
Samo zwrócenie się do Jezusa już jest modlitwą, zwłaszcza jeżeli się niczego nie narzuca.
Nie my, ale sam Jezus zmienia to, co małe - w to, co wielkie w oczach Boga.
* * *
O cudzie w Kanie Galilejskiej pisał tylko święty Jan. Pisał o nim, kiedy był starym człowiekiem.
Patrzył już na wszystko przez mądrość i doświadczenie. W pozornie małym cudzie dla zakochanych dostrzegł wielki znak - Chrystus przyszedł, żeby przemienić świat tak jak wodę w wino.
Z naszej strony wystarczy trudzić się, dźwigać i zawierzać Bogu, choćby się niewiele rozumiało.

ks. Jan Twardowski, Wszędy pełno Ciebie, s. 161n.

Chrystusa naprawdę obchodzi nasz los. Nie spocznie, dopóki nasza "sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza", a nasze zbawienie "nie zapłonie jak pochodnia". Tak jak na weselu w Kanie przemienił wodę w wino, tak w naszym życiu chce przemienić samolubstwo i gnuśność w postawę miłości i gotowości do wypełniania wszystkiego, cokolwiek nam powie. Przez swego Ducha jest obecny w każdym z nas. Udziela nam darów, którymi możemy służyć innym.

Paweł Bieliński, "Oremus" 1/1998, s. 71.